347 document(en) met "O. L. Vrouw van" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Nachtmerrie als een visuele tuin der lusten:... • 8 mei 1987
Maar, er is echt wel een maar... Eden opent met een allegorische voorstelling van Adam en Eva, die onwennig, tegen de achtergrond van een immense, verweerde en zwarte baksteenmuur kleren...een schitterend duet tussen een man en een vrouw die, bijna als twee slangen, in een langdurige omhelzing om elkaar heen blijven slingeren -- staan min of meer los van elkaar, als afzonderlijke...De verschillende ideeën verdringen elkaar om de aandacht van het publiek te winnen, zodat hun toch al magere "boodschap" over verloren gegane eenvoud snel een gevoel van kreterigheid verwekt De charme

Extravagante cocktail van woorden en emoties: "Pick-up"... • 9 mei 1987
De vloer is bedekt met geelachtig plastiek Bij de aanvang van het stuk maakt Muizelaar een opmerking over de stank van de orchidee, die ogenschijnlijk geen geur kan verspreiden, en dat wordt de...Maar veel later in het stuk, als niemand dat nog verwacht, begint de orchidee plots een deodorant te verspreiden, door middel van een klein motortje aan de voet van de steel...De voorstelling verwekt dan ook een extravagante cocktail van emoties bij het kijken, die lopen van puur intellektueel amusement, over leedvermaak tot gefascineerde afschuw, zonder dat die opgedrongen

Sophocles knap vertaald naar Amerikaanse politiek: "Ajax"... • 25 mei 1987
Zij bracht hem tot de top van zijn krijgskunst, maar drijft hem uiteindelijk ook de waanzin in. Bij de zelfmoord van Ajax zitten we halverwege het stuk...Zijn woorden zijn sterk gekleurd door het gesprek dat hij met Athene heeft gehad bij de aanvang van de handeling, een gesprek over de futiliteit van het menselijk handelen en de mateloze wreedheid van...De meeste personages, met uitzondering van Ajax' vrouw Tecmessa, hebben net die gekunsteldheid en overdrijving die hun rol in het teatraal gebeuren recht doet

Beckett kan prettig zijn: "I'll go on"... • 20 juni 1987
De solo-voorstelling van Barry Mc Govern van het Dubliner Gate Theatre met teksten uit de trilogie Molloy-Malone dies-The unnamable -- in België te gast op uitnodiging van The Irish Club -- hangt een...Het eerste deel van de voorstelling is helemaal gewijd aan de (teatraal meest dankbare) belevenissen van de stumper Molloy...pareltje is. Nog te zien in het teater van Résidence Palace, Wetstraat 185 te Brussel op 20 en 21 juni om 8 u. (Een meer dan oppervlakkige kennis van het Engels is nodig om ten volle van de voorstelling te kunnen

BKT opent met bijna onspeelbare Becketts • 8 oktober 1987
Doel van de bijeenkomst: een krachtig beeld van de katastrofe (de man op de sokkel) ontwerpen, waar het publiek van onderuit zal gaan...de andere twee stukken, die niet het cartoon-achtige van het eerste hebben, heeft regisseur Mark De Wit geprobeerd een zelfde soort herkenbaarheid van de figuren in te bouwen...Wat ervoor pleit, is in elk geval dat ze niet vervalt in extreem onderstrepen van de zwartgalligheid van de tekst of gratuite moeilijkdoenerij omdat het Beckett is. Elke woensdag, donderdag

Fabres 'onvoltooide': Danssekties uit "Das Glas im... • 9 oktober 1987
Een man en een vrouw blijven als wachter op de scène achter en gaan op twee stoeltjes aan weerszijden van het doek zitten...Het beeld wordt gekompleteerd door een massa schaartjes die uit de lucht neerdalen, terwijl ook muziek van de vijfde symphonie van Gorecki, de komponist van de opera, opklinkt...Het uitgeholde ballet wordt hernomen, terwijl de vrouw boven de scène bewegingen van haarkammen en -knippen maakt

Psychoterapie als amusement: "Hitchock's driesprong" van "Artikelen... • 19 december 1987
Kooistra) en Manfred zelf (Wim van der Grijn) en zijn vrouw Lia (Marieke van Leeuwen). Aanvankelijk ontwikkelt zich een intrige die een zekere samenhang lijkt te gaan vertonen, is er zelfs in de teorieën...Teatraal bereikt, hij dat effekt door een kombinatie van schitterend akteerwerk van de hele cast -- alle figuren worden voorgesteld met net die graad van vertekening die ze heel echt doet lijken...met het al eerder vernoemde "koreograferen" van groepskonfrontaties volgens een grillige verhaalslijn, waardoor de vele kleine schijfjes "net echt" in een spiraal van steeds sterkere vervreemding gaan

Vandekeybus' verdienstelijk debuut: "What the body does... • 6 februari 1988
Daarbij overloopt Vandekeybus met zijn groep een heel spektrum van emoties, die gaan van het creëren van pure suspens, vrij rauwe uitbeeldingen van straf- en lustgevoelens tot zeer grappige beelden...Ze wentelen zich om en om op een luie, nonchalante manier tot een vrouw aan een tafeltje achter hen gaat zitten en door (elektrisch versterkt) gebeuk op tafel, hen dwingt in een strak ritme van zware...Het centrale deel van het stuk bevreemdt nog meer: het is een zeer direkte voorstelling van de oorlog tussen de seksen waarin de vrouw gereduceerd wordt tot een door een man te betasten objekt en hier

Net zoveel tot er niets meer overblijft:... • 17 februari 1988
Samen met een vriend van Wolf, De Vlaeminck (Dirk Van Dijck) achtervolgt ze hem in het bos...Enkel Mieke Verdin ontsnapt door de bomen met een mes te bedreigen, maar de twee mannen blijven in de ban van het bos, en veranderen uiteindelijk in twee bomen...Een van de zwakste punten van de voorstelling ten slotte is het decor, dat daar staat te staan, maar totaal geen relevantie heeft voor de teatrale handeling

Nicole Mossoux danst "Les petites morts": Uitzonderlijke... • 24 februari 1988
Haar bewegingen vertrekken letterlijk, maar ook figuurlijk, vanuit de buik en ze maakt een heel intensief gebruik van de zeer eigen expressiviteit van haar gezicht...Aan de basis van de voorstelling lag het beeld van een koelkast in een lege ruimte waar een vrouw inkruipt om ze leeg te eten/om er zich in te koesteren enz...Dat kontrasteert wel met de amorfe, grillige kledij van Mossoux, en met wat zij doet, maar het kontrast-effekt krijgt op zich weer te veel belang als ritmerend en strukturerend element van de

Discordia ontdekt: mot in Hugo Claus' myte:... • 2 maart 1988
De personen uit de Dans van de reiger zijn nog min of meer te herkennen in een akteur: moeder Frieda Pittoors, zoon Jan-Joris Lnmers, vrouw Annet Kouwenhoven en minnaar Titus Muizelaar...De lezing leidt tot de ontdekking, niet van een nieuw, maar een verbazingwekkend bekend geheel van citaten...De groep staat er dan ook een beetje bij van "zie eens wat we hier nu hebben". Net als bij Scribe ben je na het doorworstelen van het stuk niets wijzer geworden, de tema's en formuleringen zijn

"Tanz mit Männer" in evolutie: Koreografie van... • 29 april 1988
vijf mannen en één vrouw, de spanning tussen het springerig dansen en het landerig tegen de muren hangen). Die twee aspekten zijn natuurlijk niet los van elkaar te denken of te zien, maar er zijn wel...Maar formalisme is evident niet de hoofdbedoeling van de koreografe en de precisie van de uitvoering is ook niet groot genoeg om dat kontrast werkelijk aan te voelen...strukturering van de "levendige" delen op zich al voortdurend een chaos, en dus teatraal doods is. De voorstelling is een veel te lange ketting van onderling niet uitgebalanceerde fragmenten

Hilde Wils in mooi regiedebuut: "Judith" van... • 4 mei 1988
De schrijver grijpt dat gegeven aan om een zeer complex portret van een vrouw en een man te tekenen, Judith en Holofernes...Judith is een merkwaardige, beeldschone vrouw, die alle mannen afwijst en zeer godsdienstig is. In de loop van het verhaal wordt die extatische relatie met God steeds duidelijker een sublimering van...Carine Peeters brengt een vrij goede vertolking van deze complexe figuur, en ook Bert Van Gorp weet een aanvaardbare Holofernes te brengen

Maatschappij Discordia brengt "Kean" met dubbele bodems • 14 mei 1988
Kean is een spel over de complexiteit en kontradikties van de positie van een (romantisch) akteur...En een met een gewone vrouw, een vurige bewonderaarster die alles van hem aanneemt en de werkelijke figuur niet van de teatrale kan scheiden...Discordia hanteert in deze enscenering haar bekende arsenaal van middelen: een vlakke zegging, een totaal verwaarlozen van opkomen en afgaan, voortdurend uit de rol vallen enz

"Emma", een groepsimprovizatie: "Les ballets contemporains de... • 26 mei 1988
Centraal staat een zeer grote vrouw, gekleed in een wijde zwarte hoepelrok en een korset...Emma laat haar werkstuk, dat ze bijeengewrocht heeft in de loop van de voorstelling, voorlezen op een ogenblik dat er zich een vaag flamenco-achtig aandoend en vurig duet tussen twee dansers...Zo zijn er meer gebeurtenissen te noteren en de grote verdienste van de voorstelling is zeker dat deze konflikten op een woordloze manier zeer scherp getekend zijn

Kaaiteater eindigt met sisser • 4 juni 1988
Het stuk is overigens zeer verrassend van schriftuur na de complexe, archaïzerende taal van vroeger werk van Koltès als b.v...Het wordt verteld door een vrouw, Mathilde, die terugkeert uit Algerië om haar erfgoed, een woning, op te eisen van haar broer Adrien, een industrieel die het pand bewoont...En dat die kennismaking oppervlakkig is, heeft alles te maken met de regie van Rijnders die het gebrek aan konsistentie in de intrige beantwoordt met een even holle show van teatertruuks en zwaar

Over slaapkamers, vrouwen en akteren: "Abondance" van... • 14 september 1988
zijn) vrouw, en de konkrete, lijfelijke maar zwijgende aanwezigheid van die vrouw in een "ordinaire" slaapkamer, op scherp...Want in het, grootste deel van de negen slagen in dit stuk ligt een vrouw onder de wol, zodat je haar enkel kunt vermoeden, of slaapt ze in het bad als de ruzie te hoog opgelopen is, en één "slag...voortdurende inwendige strijd gewikkeld met zijn vrouw die zich van die hele mytologie geen ene moer aantrekt en rustig vergeet scheermesjes te halen voor haar hulpeloze ventje, of erger nog, met het laatste mesje

BKT speelt satire met wrange bijsmaak • 5 oktober 1988
De geringschattende opmerkingen van de toeschouwster over het BKT (zelden dat letterwoord zo hatelijk horen uitspreken) ontlokken Rudi Van Vlaenderen een gepassioneerde repliek over de inzet van...Maar het is wellicht die eerste repliek van Rudi Van Vlaenderen die, al is ze een beetje patetisch, de kern van de enscenering uitmaakt, en de reden waarom het BKT het stuk uitgekozen heeft...Want als leider van dit gezelschap moet het Van Vlaenderen waarschijnlijk hoog zitten dat het BKT zo weinig erkenning krijgt, en dat er nu ook nog beknibbeld werd op de subsidies, hoewel de groep

Man betaalt vrouw voor liefde: Marguerite Duras... • 13 oktober 1988
LEUVEN - "La maladie de la mort" van Marguerite Duras vertelt het verhaal van een man die een vrouw betaalt om 's nachts bij hem te slapen om te ontdekken wat het is om lief te hebben...bezegelt die hem scheidt van de vrouw en zijn onvermogen tot liefhebben, de ziekte van de dood, in de tekst werkelijk maakt...De konkrete invulling door twee akteurs, twee lichamen van de tekst, kan moeilijk iets meer zijn dan een verarming, een reduktie van de spanning die in het abstrakte (je weet niets van man noch vrouw

Louise Lecavalier vliegt over de scène • 27 oktober 1988
staat haaks op de klassieke uitbeelding van man en vrouw...Hij gaat de zaal in om de hartslag van een vrouw te meten, die te versterken en als dansritme te gebruiken...De voorstelling is niet te missen voor wie van postmoderne dans houdt, maar zelfs voor wie daar nooit van gehoord heeft, is het een buitengewoon, opwindend spektakel